Richard Sikkes

Van een vriendin van me hoorde ik het onderstaande verhaal, waar mijn broek compleet van afzakt, hoe bedoel je de omgekeerde wereld?

Ze vertelde me dat ze op straat werd aangesproken door een BOA die haar vertelde dat ze beter binnen kon blijven omdat afstand houden voor blinden en slechtzienden vrijwel onmogelijk is. En nee, ze loopt niet met zo'n idioot hesje van de Oogvereniging rond. Ze gebruikt een taststok van 1.40m, met haar arm iets naar voren gericht, heeft ze de afstand van 1.5 meter wel voor zich. Iedereen die dan die stok raakt of erover struikelt, houdt simpelweg geen afstand.

Deze BOA lokte dan ook een stevige discussie uit met haar en enkele omstanders. Toen ze even met de stok zwaaide, om het t edemonstreren, sprong de BOA 2 meter achteruit en droop af.

Zeg, meneer of mevrouw BOA, ook wij hebben het recht om gewoon de straat op te gaan, met al onze beperkingen, de meesten van ons zijn al aan huis gekluisterd en komen de deur niet uit. Moeten we binnenblijven omdat wij geen afstand kunnen houden? Dacht het toch echt niet. Maar ik weet het wel, het was een makkelijk slachtoffer om aan te spreken, want tegen een jongere durven ze vaak niet eens op te treden. Nee pak dan maar een vrouwtje met stok, zodat je toch je quotum haalt... Stoer hoor!

Wij mijden al zoveel mogelijk de drukte, dat is iets wat we standaard al doen, het is gewoon niet fijn om in de drukte te lopen met een stok, afgezien van het vele omgevingsgeluid, waar we met onze dubbele beperking ook nog eens mee te maken krijgen. Soms moeten we daarvoor een straatje omlopen, dat is niet erg, daar blijven we fit bij. Maar andere routes betekenen vaak ook weer obstakels en een hoop gedoe.

Maar nogmaals, wij gaan echt niet binnen zitten kniezen, omdat anderen geen afstand tot ons kunnen bewaren, we hebben de stok en die zullen we ook echt wel gebruiken om die anderhalve meter "af te dwingen".