Richard Sikkes

Vandaag weer naar het UMCG geweest voor de 3 maandelijkse marteling, ofwel de drukmeting voor mijn ogen vanwege mijn Glaucoom. Ik vind het na al die jaren nog steeds iedere keer een marteling.

Gelukkig hoef ik er nooit alleen heen, ik ga altijd samen met mijn begeleidster naar dit soort afspraken, dat is een stuk fijner dan dat je daar een beetje in je eentje je weg probeert te vinden met al die obstakels en oogartsen die zachtjes je naam roepen en totaal geen rekening houden met het feit dat je dat met een gehoorbeperking nooit kunt horen. Gelukkig heeft mijn begeleidster goede ogen en oren en leidt me feilloos om alle obstakels heen. Als ik alleen was geweest had ik er nu nog zitten wachten volgens mij, terwijl ik een afspraak heb om half 10.

De procedure is inmiddels meer dan bekend voor me, ik weet precies waar ik moet gaan zitten en wat er komen gaat. Eerst werd er een papiertje voor mijn goede oog geplaatst en werd er gevraagd van "kunt u het scherm zien?" Ehm ik zie zo niks, waar is dat scherm dan? Vervolgens krijg ik de vraag of ik het lampje zie, ehm welk lampje? Ah ik zie vaag iets van een lampje.

Dan wordt ineens het papiertje verwijderd en zit ik weer volop in het licht. Halloooo ik heb Albinisme, kan heel slecht tegen plotselinge lichtveranderingen! Pffff. Het papiertje wordt voor mijn linkeroog geplaatst, totaal zinloos want door dat oog zie ik toch niets, snap dat nou eens! Ze denken zeker dat ik alles en iedereen voor de gek hou of zo?

Dit keer zag ik wel het scherm met een grote letter F erop, daarna werd het iets kleiner gemaakt met de letters D en N en daarna nog iets kleiner met de letters Z P D. Met moeite kon ik deze ontcijferen. Daarna werd het me te klein en zag ik er al niks meer dan. Ja zo beroerd is het gesteld met mijn zicht helaas.

Daarna moest ik mijn kin op het welbekende steuntje zetten en werd er met een felle lamp in mijn ogen geschenen. Zegt ie ook nog dat ie m op halve kracht heeft staan.... pfffff Op vol vermogen branden zo m'n ogen eruit volgens mij. Ik vond het nu al alsof ie met een vuurtorenlamp in mijn ogen scheen. En het leek ook nog een eeuwigheid te duren, volgens mij kon ie het niet helemaal goed zien of zo.

Toen die marteling eindelijk voorbij was en mijn ogen heel even rust kregen, werden er bijtende druppels ingegooid om de pupillen wat wijder te maken. Heel leuk voor iemand die slecht tegen fel licht kan. Daarna kwam ie met een blauw lampje en een staafje wat tegen mijn ogen aangedrukt werd, dit is om de druk te meten, maar hij duwde dat staafje vrij stevig tegen mijn oog aan dat mijn reflex zowat afging en ik naar achteren ging. Het is dat het apparaat tussen ons inzat, anders had ik m een trap gegeven, dierenbeul! De 2e poging verliep wat rustiger, maar ook die lukte niet echt geloof ik.

Dan een andere manier om de druk te meten, een 1 of ander apparaatje met piepjes, hier voelde ik vrijwel niks van en dat apparaat gaf aan dat links de druk 18 was en rechts 11. Er werd gezegd dat het heel mooi was. Moet met een maand of 3 weer terugkomen, want ze willen het toch wel in de gaten blijven houden.

Vervolgens werd het licht in de kamer weer aangedaan..... AAAAH! Godver.... Jullie snappen het echt niet he? Maar goed, we konden weer gaan, gauw weer weg uit deze martelkamer. Gauw weer naar de parkeergarage en gauw weer naar het daglicht, owja zonnebril maar op, de pupillen zijn nog wijd en dan ben ik nog gevoeliger voor al dat licht.

Zo dat hebben we ook weer gehad, we kunnen weer 3 maanden vooruit.
 

Lijkt wel of je te maken hebt met robotten, totaal gevoelloos en respectloos.

Naam:

Woonplaats:

Emailadres:

Je reactie:

Door op de knop "Reactie plaatsen" te drukken, ga je akkoord met de algemene richtlijnen voor het plaatsen van reacties. Reacties zullen echter niet direct op deze pagina verschijnen, deze worden eerst beoordeeld door de beheerder.