Na ruim 3 lange maanden wachten op de definitieve uitslag van het darmonderzoek van november 2024 is er nu EINDELIJK duidelijkheid in de zaak gekomen.

De afgelopen maanden waren toch echt afzien en behoorlijk stressvol. Eigenlijk stond het leven een klein beetje stil voor mij, hoe nu verder? Ik had geen flauw idee en onbewust ga je je toch van alles in je hoofd halen. Het begon bij mijn moeder ook op dezelfde manier en zij heeft uiteindelijk de 60 jaar net niet gehaald, dus ik vreesde al het ergste. Moet ik ook al die chemo's, opraties en ellende doorstaan? Zo taai als mijn moeder destijds was, zag ik mezelf niet doen. Dus in mijn hoofd was ik al bezig met een soort van afscheid nemen en ondernam de laatste maand ook niet echt meer dingen en bleef een beetje binnen in huis zitten. Men moest me soms echt letterlijk m'n huis uit trekken om toch nog iets te ondernemen. En als ik al iets ondernam had ik steeds in mijn achterhoofd, dat dit wel eens de laatste keer kon zijn.

Vandaag samen met mijn begeleidster naar het UMCG geweest, daar hadden we een afspraak met een arts van de afdeling Oncologie. Ik zou vandaag EINDELIJK te horen krijgen wat er nu precies loos was in mijn darmen en mogelijk ook wat de vervolgstappen zijn en hoe nu verder. Maar al snel werd ik gerustgesteld met de mededeling dat ze in November 4 poliepen eruit hebben gehaald, 3 ervan waren goed en de 4e vertoonde wat vaag gedrag en daarom hebben ze het beter onderzocht en is dat stukje van mij het halve land doorgeweest om bekeken en beoordeeld te worden door meerdere specialisten op dit gebied. Dit nam wat extra tijd in beslag en vervolgens was het weefsel zelfs even voek en bleef het op de plank liggen en duurde het terug naar het UMCG sturen ook een beetje erg lang. En toen het eenmaal weer bij het UMCG was aangekomen moesten ze het daar ook nog een keer onderzoeken en beoordelen en dan moest er nog een afspraak gepland worden met mij.

Die 4e poliep bevatte wel degelijk kankercelle maar in een beginnend stadium en die hebben ze er in November uitgehaald dus ben ik nu kankervrij verklaard. Wel houden ze me in de gaten en moet ik in November weer een darmonderzoek ondergaan, is die uitslag goed, dan hoeft het pas over 3 jaar weer en als het na die 3 jaar nog steeds goed gaat, dan controleren ze me iedere 5 jaar weer, de rest van mijn leven. Dat is toch wel een fijne gedachte, dat ze me nu in de gaten houden en. mocht er al weer iets loos zijn, dan zijn ze er op tijd bij.

Eigenlijk zou er dus een last van mijn schouders af moeten vallen, maar het besef moet nog indalen, ben hier al zolang mee bezig geweest en het zit zo in mijn hoofd, dat is ook niet meteen in 5 minuten of een dag ingedaald, dus dat moet nog even weer een plekje krijgen, dat duurt even, maar komt wel goed.

Ik merk al wel zo gedurende de dag dat het langzaam in begint te dalen, maak weer de nodige grapjes en begin me alweer wat vrolijker te voelen, maar ik schreeuw het nog niet van de daken, dat komt later wel ;-)

Sinds ik gestopt ben met roken kreeg ik allerlei klachten en vandaar ook uiteindelijk dat darmonderzoek. Nicotine is raar spul het verdoezelt allerlei dingen en als je dat niet meer krijgt komen er allerlei vage klachten. Je komt aan, je wordt dikker en dat soort zaken. Uiteindelijk is dat stoppen met roken wel zo'n beetje mijn redding geweest, want daardoor is die kanker in mijn darmen ontdekt. Dat ik daardoor aangekomen en dikker ben geworden vind ik dan weer wat minder leuk. Maar de klachten van maagzuur en opgeblazen gevoel zijn niet weg, dus daar moeten we de komende tijd meer duidelijkheid over krijgen. Ik grapte al, misschien moet ik maar weer gaan roken of zo ;-) Dat vond niemand een goed idee.