Dat het voor blinden en slechtzienden op straat soms letterlijk overleven is, is inmiddels wel duidelijk, word je niet omver gelopen of door een fietser van je sokken gereden, dan is er altijd nog de scheve stoeptegel die wij natuurlijk niet zien en onze stokken missen zulke dingen ook weleens.
Vanmiddag ging ik vanaf mijn woning naar het Overwinningsplein om even een boodschapje te doen. Omdat in de Bezettingslaan allemaal obstakels zijn vanwege de verbouwing / renovatie van de flats, staan en liggen er allerlei obstakels op de stoep en liggen de tegels door de boomwortels schots en scheef. Mijn begeleidster heeft me dan ook met klem afgeraden om daarlangs te gaan, dus dat doe ik dus ook niet. Ze raadde me aan om via de 16 Aprillaan en de Laan van de vrijheid te gaan, kom ik ook meteen bij het stoplicht met de ratel uit en dan ben ik zo op het Overwinningsplein. Het is maar een paar honderd meter lopen, dus prima te doen.
Op die route zijn weinig obstakels en maar een paar plekken waar de tegels scheef liggen. Die weet ik inmiddels wel, dus daar loop ik wel omheen of hou er rekening mee. Maar vanmiddag ging het dus even fout. Ik bleef met m'n linkervoet achter iets hangen en voelde dat ik ging vallen. Meteen gingen de reflexen af, die me zo vaak hebben gered, alleen deze keer lukte dat niet helemaal en hup, daar lag ik al languit op de grond. AUW!
Ik bleef even liggen en had zoiets van wat overkomt mij nu weer? Oke, maar weer opstaan en door dacht ik, zo te voelen geen schade en niks kapot, maar wel enorm geschokken natuurlijk. Helaas was er niemand in de buurt, dus ik was op mezelf aangewezen. Ik heb m'n kleren afgeklopt en ben weer verder gaan lopen. AUW dat doet toch wel pijn, m'n linker grote teen deed best wel zeer, maar ik weet dat er verder niet zoveel aan de hand kan zijn, want ik heb veiligheidsschoenen aan met stalen neuzen en versterkte zolen. Maar toch deed de grote teen behoorlijk pijn, maar ik kon er wel op lopen, dus hij is niet gebroken. Na een tijdje zakte de pijn alweer wat af gelukkig.
Ik heb m'n boodschapje kunnen doen en ben gauw weer naar huis gegaan. Werd tot 2 keer toe bijna aangereden door een fietser en dacht nog, wauw ik ben m'n leven hier vandaag echt niet zeker in deze bouwput (Groningen). Dit zijn wel de redenen dat ik de laatste tijd amper nog naar buiten ga, alleen als het echt niet anders kan. Het is voor een blinde of slechtziende echt overleven en gewoon niet leuk om de straat op te gaan.
Nu een paar uurtjes later voel ik m'n grote teen nog steeds wel wat zeuren en merk ik ook dat mijn rechter pols een klap heeft gehad, want die begint ook wat te zeuren. Voor de rest heb ik gelukkig geen schade, zal alleen morgen denk ik wat last van spierpijn hebben.
Dus dat is nog even afwachten morgen.