Het is altijd weer een behoorlijke frustratie als je contact hebt met een apotheek of dat je er naartoe moet om je medicijnen op te halen of een recept te brengen, zo ook weer deze keer.... zucht.
Omdat voor mij een apotheek bezoeken erg lastig is vanwege mijn beperkingen, het is er altijd druk, je moet een nummertje trekken en alles is behoorlijk visueel ingericht, voor een doofblinde niet bepaald een ideale omgeving.
Allereerst de weg er naartoe, maar daar kan de apotheek weinig aan doen, dat is puur de inrichting van de stad. Geparkeerde auto's, fietsers die over de stoep fietsen e.d. Maar als je eindelijk de deur gevonden hebt en binnen bent, begint pas de ellende, voor mij dan.
Mensen nemen altijd kinderen mee, kinderen houden helemaal niet van wachten en gaan dan vervelend lopen doen door veel herrie te maken en heen en weer te rennen. Duurt het allemaal nog langer, dan worden ze pas echt vervelend en sommigen gaan zelfs janken. Nu ligt dat grotendeels ook aan de opvoeding die ouders aan hun kind meegeven, maar toch. Ik vind kinderen hartstikke leuk, maar niet in dit soort omstandigheden, waar ik volledig op mijn weinige gehoor en zicht moet concentreren.
Veel mensen bij elkaar geeft ook altijd geroezemoes, met gehoorapparaten is dat heel erg storend, want alles wordt versterkt. Je verstaat er allemaal geen klap van, maar krijgt wel alle geluiden en prikkels binnen. Doodvermoeiend. Dit is ook de reden dat ik groepen en drukte mijd, maar helaas ontkom je er niet altijd aan.
Dan moet je een nummertje trekken, maar waar staat dat ding en waar zit het knopje om dat bonnetje te krijgen? Het zal allemaal wel aangegeven worden, maar iemand die blind of slechtziend is, kan hier niet zoveel mee. In de meeste gevallen lopen we zo'n automaat dan ook straal voorbij en trekken we dus geen nummertje, met het gevolg dat we oeverloos staan te wachten op onze beurt.
Gelukkig zijn er altijd wel mensen die in de gaten hebben dat ik sta te wachten en vragen me dan ook of ik een nummertje heb. Euh nee. Soms wordt er dan een nummertje voor me getrokken of ik mag even voor. Maar van de medewerkers krijg je niet bepaald hulp, het moet altijd van de klanten komen. Ik meld dit dan altijd bij de medewerkers, maar die doen er niet veel op uit. Ik heb gewoon het gevoel of nemen ze je niet echt serieus en zijn ze alleen geprogrammeerd om recepten aan te nemen en pillen te verstrekken, voor andere zaken is blijkbaar geen ruimte?
Afgelopen maandag kwam ik bij mijn apotheek met een recept, tenminste ik dacht dat dat een recept was, maar het bleek iets anders te zijn. Het was wel op zo'n receptbriefje geschreven, dus daarom ging ik er vanuit dat dit het recept was. Zucht heb ik dus voor niets staan wachten en kon ik weer terug naar huis om het recept te gaan zoeken. En ja zoeken is ook wel een dingetje als je slechtziend bent.
Uiteindelijk samen met de thuiszorg gezocht en gevonden, dus woensdag maar weer een poging gedaan om dat recept bij de apotheek te krijgen. Weer die ellende met dat nummertje trekken, weer die onbegrip bij de medewerkster, maar kreeg wel het recept daar gelukkig. Het zou de volgende dag bezorgd worden, dus ik hoefde er niet nog een keer heen om het op te halen.
Ik had duidelijk aangegeven dat ik pas NA 16:00 uur thuis ben en dat ze dan kunnen bezorgen. Dus gister na 16:00 uur zitten wachten en wachten. Om 18:00 nog niets, maarja apotheek is dan al dicht. Om 20:00 uur nog niets en om 22:00 uur nog niets.... zucht. Dus vanmorgen maar weer gebeld, blijkt dat ze wel aan de deur geweest zijn en dat ik mogelijk de bel niet gehoord heb. Ehm ja ik heb een gehoorprobleem, maar heb een voelbare bel in mijn broekzak, dus ik mis geen enkele bel, dus dat is bullshit wat ze daar verkondigen, ze zijn gewoon niet geweest, punt!
De sfeer van het telefoongesprek werd een beetje grimmig en de medewerkster aan de andere kant van de lijn probeerde mij de les te lezen. Moet je bij mij dus niet doen, want dan heb je een probleem, in het ergste geval kan het je laatste werkdag zijn bij je werkgever. Maar zover hoefde het niet te komen gelukkig, ze keek in het systeem en zag alleen op maandag en woensdag bezorgen, maar ze wilden dus donderdag bezorgen. Ze zei als ik dat er nou uit haal en verander in na 16:00 uur bezorgen, is dat dan goed? Ja hoor prima.
Dus vandaag na 16:00 uur weer zitten wachten en tot nu toe is er nog steeds niets bezorgd. En ik heb ze toch echt dringend nodig, want ik heb nog maar voor 1 dag en het weekend staat alweer voor de deur, dus ja hoe gaan we dit dan doen? Het bleek dat ze gister voor 16:00 uur al aan de deur waren, en ja dan ben ik nog niet thuis.... En aangezien communicatie en dossiers / overdrachten / memo's lezen nogal moeilijk is of zo. Daar loop ik en vele anderen iedere keer weer tegenaan. Een veel gehoorde smoes is ja we hebben personeelstekort. Dat kan allemaal wel zo wezen, maar daar heb ik dus geen ene moer mee te schaften en wens daar dan ook niet de dupe van te worden. Die druppels heb ik gewoon nodig, mijn ogen houden geen rekening met personeelstekort of andere smoesjes. Ja ik noem het smoesjes, want dit is al zo'n 2 a 3 jaar of misschien wel langer aan de gang, er lopen zat mensen rond die wel willen werken, maar die gewoon niet aan een baan komen omdat de eisen te hoog liggen of dat men slecht betaald wordt. Maar dat wordt dan weer niet aangepakt, er wordt alleen maar geklaagd.
Intussen zijn mijn oogdruppels EINDELIJK bezorgd, met dat ik dit stukje schrijf..... pfff Waarom moet het nou elke keer zo'n strijd zijn om dingen voor elkaar te krijgen? Medeleven en begrip is tegenwoordig ver te zoeken blijkbaar. Adviezen en suggesties worden in de wind geslagen en er wordt niets mee gedaan.
Laat ze vanuit het ziekenhuis die recepten maar digitaal doorgeven, wat ze soms ook wel doen en zadel de patient er niet mee op. Die hebben er ook niet om gevraagd om hulpbehoevend te zijn, die hadden het liefst ook een "normaal" leven zonder pillen en druppels en in goede gezondheid. Dus een beetje meer medeleven en begrip van de maatschappij zou wel heel fijn zijn en maakt het leven al een stuk makkelijker. Mensen zouden wat minder in die mobieltjes moeten kijken maar meer naar elkaar om moeten kijken, daar wordt de hele maatschappij een stuk vrolijker van. Wees gewoon eens lief voor elkaar.