Afgelopen zondag was het weer eens tijd voor een leuk uitje samen met mijn begeleidster van Gehoord en Gezien en dit keer hadden we ervoor gekozen om naar Kardinge in Groningen te gaan om de schaatsen onder te binden en lekker te gaan schaatsen.

Voor mij was het ruim 35 jaar geleden dat ik voor het laatst op schaatsen heb gestaan. Vanwege mijn slappe enkels vond ik schaatsen vroeger niet altijd even leuk om te doen. Ik deed ongeveer 3 kwartier over een rondje van 400 meter en schaatste eigenlijk meer op de binnenkant van de schoenzolen. Ik had toen lage noren, dus een schaats met een gewone lage schoen. Ik had altijd last van blaren. Na mijn schooltijd heb ik eigenlijk nooit meer op de schaats gestaan, dus dit uitje was dan voor mij ook weer een behoorlijke uitdaging op zich.

Mijn begeleidster kwam een paar weken geleden met dit idee en het leek me wel weer eens leuk om dat weer eens te proberen. Tegenwoordig zijn de schaatsen behoorlijk verbeterd en je hebt ook veel meer en betere steun in je enkels. Omdat ik zelf geen schaatsen meer heb, moest ik mijn schaatsen gaan huren bij de ijsbaan. Gelukkig hadden ze schaatsen voor mijn grote voeten, maat 48, ja ik leef nu eenmaal op grote voet.

Omdat mijn zicht in al die jaren behoorlijk achteruit gegaan was, leek het ons een goed idee om er meteen maar even een loop- / glijrekje erbij te nemen, zodat ik genoeg steun had op het ijs. Nah daar ga je dan met je 55 jaar achter een looprekje ;-) haha Omdat we met rekje gingen schaatsen mochten we niet op de 400 meter baan schaatsen, maar moesten we naar de ijshockey baan. Deze was ook nog eens voor de helft afgezet vanwege ijshockeylessen, dus de ruimte was beperkt.

Eenmaal bij de ijshockey baan, we moesten even een eindje lopen op de schaatsen, want we hadden ze al aangedaan. De volgende keer lopen we eerst op onze eigen schoenen naar de juiste baan, dat loopt toch een stuk makkelijker. Het ijs opgaan was wel een uitdaging, eerst het rekje op het ijs gezet en dan voetje voor voetje op het ijs zetten tot ik helemaal op het ijs stond. Oef, het is wel heel erg glad, maar heb gelukkig steun aan het rekje. Hoe moest het ook alweer? Ohja, zo dus en langzaam kwam ik vooruit.

Oh dat ging verrassend goed en na 2 bochten moest ik een noodstop maken omdat er iemand voor me viel. In een reflex ging ik wat rechtop staan en proberen te remmen, daardoor verloor ik mijn evenwicht en viel ik achterover op het ijs. Omdat ik vroeger ook op Judo had gezeten, heb ik toen ook geleerd hoe je moest vallen zonder dat je meteen van alles breekt. Blijkbaar is dat elke keer bij een valpartij mijn redding geweest en kom ik altijd (afkloppen!) zonder kleerscheuren uit de strijd.

Voorzichtig weer opgekrabbeld en weer steun gezicht bij m'n looprekje en meteen weer door. Natuurlijk was ik wel even geschrokken, maar de beste manier is om dan gelijk weer door te gaan en er niet al te lang bij stil te staan. Samen even het remmen geoefend en dat ging gelukkig goed. Ben daarna ook niet meer gevallen, wel een keer bijna, maar wist dat weer op te vangen.

Zo hebben we samen heel wat rondjes afgelegd. Het was er best wel druk en ook een hoop kinderen die ook moesten leren schaatsen, dus het was regelmatig remmen en weer door. Omdat mijn zicht niet bepaald goed is, had ik wat dat betreft heel veel aan mijn begeleidster, zij schaatste naast me en ze had de Roger On pen om haar hals, zodat ik haar direct in mijn oortjes hoorde, want kinderen maken nu eenmaal een ongelofelijke herrie, dat deed ik ook toen ik kind was. Via de pen gaf ze me aanwijzingen, naar links, naar rechts of ho stop! Zo wist ik de meesten wel te omzeilen en een aanvaring te voorkomen.

Het ging 1 keertje mis, ik zag een vrije baan en dacht ik kan wel even wat snelheid maken. Net op dat moment kwam er een jongetje aangesneld en dat werd dus een BOEM! Hij kwam van links en die had ik niet gezien. Het jongetje dacht dat ik hem wel gezien had en was dan ook behoorlijk van streek door de klap, ik ook trouwens, want dit zijn nooit leuke dingen. Mijn begeleidster is even naar hem toegegaan en heeft aan hem uitgelegd dat ik hem niet gezien had, omdat ik blind ben en hem dus niet kon zien. Toen begreep ie het wel en even later lachte hij alweer en stapte ook weer vrolijk het ijs op. Achteraf gezien had ik m zelf graag ook nog even willen spreken en sorry willen zeggen en dat ik m echt niet gezien had, maar ik heb hem later ook niet meer gezien. Tja ook een nadeel van bijna blind zijn, je herkent nauwelijks gezichten en dat is en blijft wel een dingetje.

We zijn nog even door wezen schaatsen, tot ik er genoeg van kreeg, m'n benen begonnen pijn te doen en dan kun je beter maar op tijd stoppen, voordat je allerlei ellende met blaren en dergelijke krijgt. De schaatsen weer uittrekken ging voor mij een stuk makkelijker dan ze aantrekken. Het was wel weer een beetje onwennig om weer grip onder je voeten te hebben en weer op je eigen schoenen te lopen, maar dat was al snel weer voorbij.

We hebben de schaatsen weer ingeleverd en zijn toen even wat gaan eten en drinken om het af te sluiten, warme chocolademelk met slagroom en een plate met patat en een loempia. Dat ging er wel lekker in. Dat was zeker weer een geslaagd uitje en zeker voor herhaling vatbaar, we hebben er allebei van genoten. Daarna zijn we weer in de auto gestapt en heeft ze me weer netjes thuisgebracht. Alleen in een lekker warme auto merk je wel dat je een behoorlijke inspanning hebt gedaan en knap je eigenlijk een beetje af, we zaten op een gegeven moment allebei wel een beetje te gapen. Nou dat wordt vroeg ons bed in. Maar eenmaal thuis ging het ook wel weer en ben ik niet vroeg m'n bed in gegaan. Ben gewoon weer lekker gaan programmeren aan de website.

Ik dacht dat ik behoorlijk last van spierpijn zou hebben, maar dat viel me 100% mee, heb wel wat spierpijn, maar dat is ook niet zo heel gek, had alleen verwacht dat ik de volgende dag als een plank zou zijn en m'n bed niet meer uit kon komen, maar maandagmorgen was ik weer redelijk fris en fruitig, met een klein beetje stijfheid.

Onder dit artikel vind je de foto's die mijn begeleidster van mij gemaakt heeft.