De laatste maanden zie ik steeds meer foto's van Zundapp en Kreidler brom- en motorfietsen voorbij komen op Facebook. Dat roept bij mij natuurlijk de nodige herinneringen op aan glorieuze en helaas vervlogen tijden. De tijd waarin mijn ogen een stuk beter waren dan dat ze nu zijn. Dat roept natuurlijk ook weer de nodige emoties en frustraties op, want helaas kan dat niet meer en dat is ontzettend jammer.

We gaan even terug in de tijd, de jaren 90 om precies te zijn, toen ik nog bij mijn ouders woonde en ik in het laatste jaar van mijn vakopleiding tot Monteur Elektrische Panelen zat. Samen met mijn vader het idee opgevat om een 2e hands Kreidler brommer te kopen en die helemaal op te knappen en er uiteindelijk ook op gaan rijden.

Hoewel ik toen al begin 20 was, had ik eigenlijk nul ervaring met brommers en was alles best wel nieuw voor me. Natuurlijk had ik in mijn schooltijd weleens op een oude Puch gereden, die half uit elkaar lag. 2 blinde jongens waren er mee aan het sleutelen en ze wilden hem graag laten lopen, maar kregen m niet aan de praat. Ik kwam ze tegen terwijl ze ermee bezig waren en ze vroegen mij of ik m aan de praat kon krijgen. Nou ja dat kon ik wel proberen. De gaskabel hing er los bij en er zat geen kickstarter op, dus ik moest m aanduwen. Dat was nog niet zo makkelijk, want er zat weinig benzine in, maar uiteindelijk na een flinke aanloop begon ie wat te sputteren en uiteindelijk begon ie te lopen. Ik sprong erop en probeerde de gang erin te houden en reed een rondje over het terrein van Bartimeus in Zeist, dus dat was niet op de openbare weg. Lang duurde dat ritje helaas niet, want al snel was de benzine op en hield ie ermee op. De jongens waren allang blij dat ze hem hebben horen lopen. Ik heb ze de fiets weer teruggegeven en ben weer verder gegaan met hetgeen waar ik mee bezig was. Later heb ik niets meer over die brommer vernomen. Ik vond het best wel gaaf, zonder je eigen het laplazerus te trappen vooruit komen, dat smaakte natuurlijk naar meer.

Jaren later dus samen met mijn vader dus die Kreidler gekocht en we hebben m helemaal uit elkaar gehaald en alle onderdelen schoongemaakt en opnieuw gelakt. Ook moest het motorblok eraan geloven. Omdat alles nieuw voor me was, moest mijn vader me alles leren. Gelukkig voor hem was ik een goede en snelle leerling. Na zo'n 6 weken sleutelen was dan het moment dat ie weer voor het eerst gestart kon worden. Even een trapje op de kickstarter en hij liep meteen, dat klonk goed. Mijn vader stelde de carburateur nog even af en zette daarna zijn helm op om een proefritje te maken. Na het ritje kwam ie met een grote grijns terug en zei tegen me, pak je helm en spring achterop, we gaan even naar een achteraf weggetje. En zo reden we met z'n tweeen het dorp uit naar een rustig weggetje waar nauwelijks verkeer kwam.

Na een korte uitleg over de bediening mocht ik plaats nemen en reed ik zo mijn eerste meters op een brommer. Dit was echt gaaf. Ik mocht zo een aantal ronden rijden en k begon ristig, eerst in de eerste versnelling en over schakelen naar de 2 en reed zo rustig de eerste ronde. Terugschakelen vond ik nog wat lastig. Na 2 ronden gereden te hebben, maar eens naar de 3 overschakelen en het ging steeds harder, spannend! Mijn vader vond het ook erg spannend en ik kreeg al snel te horen dat ik best wel hard ging en dat ik het rustiger aan moest doen. Ik zei ik reed nog geen 30 en had de 4e versnelling nog niet eens gebruikt. Nog maar een paar ronden dan en dan ook de 4e versnelling gebruiken. Wauw! 45! en er zat nog meer in dat ding, maar harder durfde ik nog niet te gaan. Rustig aan zei ik tegen mezelf.

Zoals ik al zei vond ik terugschakelen nog een beetje eng, dus ik schakelde wel op, dat ging goed en remde dan af met de koppeling ingetrokken en als ik stil stond dan pas trapte ik m terug naar de 1. Dat ging zo een tijdje door, tot ik zoiets had van laat ik het nou eens tijdens het rijden proberen. Ik had intussen meer dan genoeg instructies van pa gekregen. Koppeling inknijpen, gas wat terug nemen en me de linkervoet voorzichtig eentje naar beneden trappen en dan langzaam de koppeling weer loslaten en gas bij geven. In het begin ging dat nog niet helemaal lekker, de motor maakte soms nog wat teveel toeren, maar op een gegeven moment kreeg ik door hoe het moest en ging het wel goed. Na nog flink wat oefenen ging het best wel soepel en had ik voldoende zelfvertrouwen om andere routes te gaan rijden.

Doordat ik steeds meer vertrouwen kreeg, ging de snelheid ook meer omhoog. Op een gegeven moment reed ik op een lange rechte weg dik 75, jeetje wat een gang en vond dat best wel spannend, krijg ik m op tijd gestopt aan het einde van de weg? Ja gelukkig wel. Ik heb het mijn ouders maar niet verteld dat ik 70 had gereden, want dan zou het huis te klein zijn geweest denk ik.

Toch heb ik weleens een flinke schuiver meegemaakt. Ik reed van Lemmer richting Sneek en dat was best wel een lange saaie rechte weg, dus ik besloot m lekker open te trekken. Bij Spannenburg moest ik een bocht nemen om zo die hoge brug op te kunnen, maar ik zag die bocht aan de late kant. Ik reed 70 en remde af tot ongeveer 40 en dacht die bocht nog wel te kunnen halen. Maar daar dacht mijn achterwiel op dat moment heel anders over en zei, allemaal leuk en aardig, maar ik ga rechtdoor, wat jij doet moet jij weten. En hup daar schoof ik op mijn buik zo het gras in. In een reflex probeerde ik met mijn handen mijn vizier te beschermen, maar asfalt en grind zijn dan net schuurpapier, AUW! Oei hoe leg ik dit thuis uit? Gelukkig nauwelijks schade aan de brommer, alleen een paar kleine krasjes. Maar mijn handen waren er wat slechter aan toe, daar zaten behoorlijke schaafwonden op en ik moest nog via Sloten, Wickel, Sondel en Nijemirdum naar Oudemirdum rijden. En dat stuur vasthouden was geen pretje. Maar ik ben thuisgekomen en daar ging het om.

M'n pa was natuurlijk boos, maar zei wel "Nu weet je dat er in bochten ook weleens los grind kan liggen en dat vinden achterbanden niet zo leuk, je verliest dan alle grip en dan ga je op je bek". Nou dat heb ik geweten ja, dus voortaan toch wat voorzichtiger door dit soort bochten en zeker niet met 40 erin gaan. Achja het gaat met vallen en opstaan zullen we maar zeggen en al doende leert men.

Later hebben we die Kreidler verkocht en hebben een Zundapp GTS 50 gekocht, die was wat groter en forser dan de Kreidler, voor ons postuur toch wat beter en fijner om op te rijden. Ook deze hebben we helemaal uit elkaar gehaald en opgeknapt. Een 50cc set erop en gaan met die banaan. Ohja dat voelde toch een stuk robuuster op de weg dan de Kreidler.

Op een mooie dag ergens in mei, het was moederdag, dat weet ik nog, besloot ik om s'avonds nog even een stukje te gaan rijden. Het was mooi weer, dus waarom niet? Bij Balk wilde ik rechtsaf slaan naar Wickel en zag al een politiebus staan met wat brommers erbij. Oei controle. Ik besloot rustig over het fietspad te gaan rijden en me aan de snelheid te gaan houden, dan val ik niet op. Ineens springt er een agent uit de struiken vlak voor me de weg op om me staande te houden. Ik kon nog net op tijd stoppen zonder m aan te rijden. Ik moest meekomen naar de rollerbank en bedacht al voor mezelf dat ik terug naar huis moest lopen. Op de rollerbank vol gas en een enorm rookgordijn uit de uitlaat van mijn Zundappje. Ja beetje vettig mengsel om de boel goed te smeren. Het resultaat van de rollerbank was twee tienden onder het maximum voor in beslagname, teveel vermogen dus. Ik kreeg dus een boete van 120 gulden en ik mocht er nog op naar huis rijden, maar moest me wel aan de snelheid houden. Ja meneer zei ik droog. Toen ik de hoek om was, moest ik even mijn frustratie kwijt en trapte m op z'n staart. Dit moest ik thuis ook weer uit zien te leggen.

Een week later moest ik terugkomen op het bureau om te laten zien dat ik mijn leven gebeterd had en dat ie dan wel het juiste vermogen had. Weer op de rollerbank en toen had ie wel het juiste vermogen. (we hadden het originele spul er weer opgezet). Mijn pa was ook meegegaan en die zei na afloop tegen mij "Kom, we gaan weer naar huis en zetten dat andere spul er weer op", had je die agenten moeten zien kijken, als blikken konden doden....

In die tijd waren we ook met de 3e Zundapp bezig, eentje voor mijn vader, een KS 50 (Duitse versie), die was dus niet legaal als brommer en door die controle van mijn brommer, wisten we wel zeker dat als hij staande werd gehouden, dat ie dan echt wel in beslag werd genomen. M'n pa besloot om dan maar voor een motorrijbewijs te gaan en een kenteken voor de Zundapp te regelen, compleet met keuring bij de RDW. Kenteken heeft ie gekregen, maar motorrijbewijs lukte helaas niet. Achja dan maar zonder rijbewijs, je ziet hier bijna toch geen wouten zei ie.

Later die GTS verkocht en mocht ik de KS50 overnemen. Geel plaatje erop gezet en een bromfietsplaatje erop gezet. Geweldig ding was dat, ding liep 120 in ideale omstandigheden. Het hoogste wat ik gehaald heb was 110 en dat vond ik best wel hard. Ik reed 90 op het fietspad tussen Oudemirdum en Rijs en scheurde met 70 bij het Rijsterbos langs om vervolgens weer door te trekken naar 95 richting Hemelum. Gekkenwerk eigenlijk, maarja dan ben je nog jong en zie je het gevaar niet zo. Ik ben zo'n 4 jaar geleden weer teruggeweest op die plek en was behoorlijk onder de indruk en verklaarde mezelf voor gek. Ik kon niet geloven dat ik daar zo hard langs ben gereden, de bomen staan best wel dichtbij en die grote beton / steenpalen bij de opritten veren niet mee als je er tegenaan komt.

Niet veel later die Zundapp ook maar verkocht. Ik had intussen ook andere interesses, had net een vrienin en het tapijtreinigingsbedrijf liep ook niet zo geweldig. Na het mislukken van de bouwplannen ging het dan ook failliet.

Nadat mijn ouders allebei ziek werden en niet meer konden autorijden, hebben ze de auto verkocht en van de opbrengst kreeg ik een deel om weer een Zundapp te kunnen kopen, zo had ik dan toch weer eigen vervoer.

Het werd weer een KS50, duitse versie en die zag er best nog wel mooi uit. Maar deze keer besloot ik m te gaan knijpen in plaats van opvoeren. Kleinere carburateur en kleinere sproeiers erin. Hierdoor werd het afspellen wel een beetje een dingetje en werd het veel uitproberen. Uiteindelijk had ik een redelijk goede setting gevonden. Maar toen werden de kentekens voor bromfietsen ingevoerd. Maar ik had een duitse versie, dus duits frame met framenummer, die krijg ik natuurlijk nooit op kenteken. Dus het hele spul omgebouwd op een Nederlands frame met Nederlands framenummer. Dat moet dan wel lukken. Het was ook mooi de gelegenheid om hem helemaal op te knappen. Maar zover is het helaas nooit gekomen.

Mijn pa was intussen overleden, dus hem kon ik niet meer om hulp vragen, ik moest het in mijn eentje doen. Ik kon intussen best wel veel, maar ook niet alles. Het motorblok zou ik uitbesteden aan iemand die dat heel goed kon, maar dan moest ik wel het blok uit elkaar halen en schoonmaken. Bij de lagerbussen eruit tikken ging het al mis, een maat van me mepte zo het blok in 2 stukken. We kregen de lagers niet van de krukas af, dus besloot ik maar om die naar een motorzaak te brengen. Die kreeg ik een paar dagen later terug. Intussen was de nieuwe carterhelft ook binnen en dus het hele blok in onderdelen aan die persoon gegeven. Die bekeek de onderdelen en zei meteen, nee dit ga ik niet in elkaar zetten, die krukas is zwaar beschadigd en zo krijg je geheid problemen.

Oke, sparen voor een nieuw krukas dan maar. Maar intussen was ik ook bezig met de rest van de Zundapp en dat ging ook niet helemaal zonder slag of stoot. Daar ging ook van alles mis, de druppel was dat ik een schroef van de ontluchting van de schijfrem doordraaide. Knap zei die en dat betekende dat ik dan ook een hele nieuwe remklauw moest hebben en het geld was nagenoeg op. Ofwel het werd einde verhaal. In een woeste bui heb ik de touwen doorgesneden en alles flikkerde met een doffe klap op de grond. Ik was het zo zat en zag het gewoon ook niet meer zitten. Later had ik wel enorm spijt van die actie, maarja dan is het al gebeurd.

Ik heb de rest maar aan een buurjongen gegevn, die zag er nog wel brood in. Nou succes ermee jongen!

Later nog een Peugeo scooter gehad, maar dat was ook helemaal niks, er was altijd wel wat met dat ding en daarbij liepen de kosten ook op. Het ding stond meer in de schuur weg te roesten dan dat ik er op reed.

Intussen werden mijn ogen behoorlijk slechter en was het al niet meer vertrouwd dat ik een fiets bestuurde, laat staan een brommer of scooter. In 2019 heb ik mijn brommer rijbewijs dan ook maar ingeleverd om omgeruild voor een ID kaart, dat was even een zeer pijnlijk moment van afscheid nemen. De scooter is naar de sloop gegaan.

Maarja dan heb je Facebook en dan zie je die Zundappjes en Kreidlers weer voorbij komen. En ik fantaseer dan weer dat ik dan weer zo'n mooie Zundapp onder m'n kont heb en dan Groningen onveilig maak ;-) Tja dat gaat natuurlijk niet gebeuren, maarja fantaseren kan altijd toch?

Toch zou ik het wel weer een fijn vinden om toch weer even op zo'n Zundapp te mogen zitten, starten en even wegrijden, puur voor het gevoel en he geluid, dat hoeft echt niet met een gang van 100, even stapvoets in de 1 of ietsje sneller in de 2 is ook prima. Natuurlijk wel op een plek waar het ook kan, dus niet hier midden in de stad.

Helaas heb ik geen foto's meer van mijn Zundapp en Kreidler brommers, dankzij die leuke ex van me, maar om je een idee te geven hoe mijn laatste Zundapp KS50 met waterkoeling er ongeveer uitzag heb ik 2 foto's van Facebook gepikt. De mijne had ik behandeld met Hammerite hamerslagverf in de kleur blauw. Dat gaf een heel mooi effect op de tank, de wielen de koplamp en de zijdeksels. Het frame was zwart en de zijkant van de tank was gewoon origineel chromekleurig. Toen ik m kocht was ie ongeveer zoals op de foto's, grijs dus.