Onderstaand verhaal speelde zich ongeveer 2.5 a 3 jaar geleden af, toen ik nog in Sneek woornde en nog steeds regelmatig door mijn hoofd gaat omdat het me is bijgebleven alsof het gisteren is gebeurd. Destijds heb ik hier ook een blog over geschreven, maar door allerlei omstandigheden is die weggeraakt en verloren gegaan. Zonde, want het was wel een mooi verhaal, daarom schrijf ik m nogmaals en hopelijk blijft deze langer bewaard.
Als ik het me goed herinner moet het ergens in het voorjaar geweest zijn, want ik kan me nog herinneren dat het toen mooi zonnig weer was en volgens mij was het voorjaar van 2022 wel een mooi voorjaar. Zoals zo vaak liep ik op straat, had net wat boodschappen gedaan bij de Poeisz en de Big Bazar op het Boschplein in Sneek. Dat Boschplein was voor mij de dichts mogelijke mogelijkheid om een supermarkt te bezoeken en ook wel de meest prettige. Goed de Jumbo mag dan wel een vriendelijkere winkel zijn, maar die zat veel verder de stad in. net als de AH, alhoewel dat niet bepaald mijn winkel is. De Aldi en Poeisz zitten vlak bij elkaar, daar tussen was toen nog een dure kledingwinkel van Ter Stal. Ja het Boschplein was voor mij wel het makkelijkste en niet ver van mijn huis.
Ik liep net weer terug naar huis en was vlak bij de Big Bazar toen ik een jongen op een fiets tegenkwam die op de stoep fietste, iets waar ik een gruwelijke hekel aan heb, want ik vind dat de stoep voor voetgangers is en daar hoor je gewoon niet te fietsen. Want waar moet je als voetganger dan heen als iedereen maar doodleuk op de stoep gaat fietsen? Het is vaak de enige plek op straat waar je je een beetje veilig kunt voelen, ondanks alle obstakels die je als blinde of slechtziende tegenkomt. Op het moment dat ik deze jongen aan wilde spreken en wilde zeggen dat het niet zo handig is om op de stoep te fietsen, vroeg hij "Meneer, mag ik u iets vragen?" Oh wauw, ik word aangesproken met meneer en was toch wel verrast. Natuurlijk mag je me wat vragen, zolang het maar niet om geld is, want dat heb ik niet, grapte ik nog.
Nee niet om geld, zei de jongen, maar hoe is het nou om blind te zijn? Oef, dat kwam wel even binnen, zo'n vraag had ik niet verwacht. Ik antwoordde met K.U.T, Kwalitatief Uitermate Teleurstellend, zei ik er meteen maar achteraan om aan te geven dat het echt niet leuk is om blind te zijn. Je loopt overal tegenaan en je mist allerlei visuele dingen. We raakten zo aan de praat en hij zei dat ie daar benieuwd naar was en dat hij 14 jaar was en zich voor probeerde te stellen van hoe dat zou zijn als je blind bent. Hij zei ook ik heb weleens een blinddoek geprobeerd of mijn ogen dicht gedaan.
Ik heb hem ook meteen maar even uitgelegd dat ik niet helemaal blind ben, maar gewoon heel weinig zie, maar dat je dat wel bijna blind kunt noemen. Helaas had ik mijn ervaringsbril niet bij me, anders had ie het kunnen ervaren wat mijn zichtbeleving is. Ik heb hem uitgelegd dat ogen dichtdoen of een blinddoek niet helemaal hetzelfde is als blind zijn. Oke je ziet beide keren niets, dat is dan ook de enige overeenkomst. Die doek of bril kan men weer afzetten en een blinde of zeer slechtziende kan alleen maar wensen dat ie dat ook kan, maar die kan dat dus niet. Die lopen daar 24/7 mee rond en moeten ermee zien te dealen, zo goed en kwaad als het gaat. Maar hoe doet u dat dan met de stok? Die stok en de bal zijn mijn ogen, met die bal tast ik de stoep mee af en die stok waarschuwt mij voor obstakels of stoepranden of scheefliggende tegels, anders zou ik werkelijk overal tegenaan botsen. Die stok is mijn maatje en heeft me al diverse malen behoed voor ergere dingen. Bovendien is de stok de herkenning voor het overige verkeer, zodat iedereen weet, oh die persoon ziet het mogelijk niet, laat ik maar even aan de kant gaan of hem / haar voorrang geven, of als we ergens staan te klooien, even een endje helpen om daar weer weg te komen.
En meestal als je weinig of geen zicht hebt, moet je je op je gehoor kunnen vertrouwen, maar dat gaat in mijn geval ook niet helemaal op, want ik ben ook nog eens slechthorend en met gehoorapparaten kun je niet altijd goed lokaliseren waar het geluid vandaan komt. En ja je hoort ook heel veel dingen gewoon helemaal niet, zoals die elektrische auto's, scooters en fietsen. Nou dan vind ik het ontzettend dapper dat u toch alleen de straat op gaat, was de reactie van de jongen. Ehm ja, je moet op een gegeven moment wel, want anders krijg je je boodschappen niet in huis en gebeurt er niets. En je wilt ook niet altijd afhankelijk zijn van anderen en ook nog dingen zelf doen. Maar bent u dan niet bang?
Nee ik ben niet echt bang uitgevallen, ik ga wel de uitdaging aan, want dat is het, een uitdaging, maar als ik iets niet vertrouw dan ben ik extra voorzichtig en dan wacht ik liever even wat langer. Dingen gehaast doen is er niet bij, want daarmee kom je alleen met een sneltreinvaart in het ziekenhuis terecht of erger. En ik kan ook altijd nog omstanders om hulp vragen natuurlijk. En ja het is weleens gebeurd dat ik aangereden ben door een auto of een fietser, goed dat doet even pijn, maar ik ben er nog steeds.
Zo hebben we volgens mij wel een kwartier of half uur staan kletsen. Ik vond het wel leuk, zeker omdat zo'n jongen belangstelling toont en echt geinteresseerd is, dat maak je tegenwoordig weinig meer mee, dus ik was blij verrast. Nadat we elkaar nog een fijne dag hadden gewenst liep ik met een hele grote big smile terug naar huis, dit zijn toch wel dingen waar ik echt vrolijk van kan worden en die kunnen een hele dag weer helemaal goed maken.
En nu 2 a 3 jaar later moet ik hier nog regelmatig aan terugdenken en vandaag had ik zoets van dit moet ik weer even in mijn blog schrijven, want het is wel een mooi positief verhaal en geeft ook aan dat mijn leven niet alleen maar uit frustraties en negativiteit bestaat, maar dat er ook weleens lichtpuntjes zijn en zaken waar ik blij van word.
Mensen mogen me van alles vragen en ben zeker niet te beroerd om dingen uit te leggen en duidelijk te maken, hier wil ik best wel de nodige tijd en energie in steken. Het is gewoon superbelangrijk dat er bewustwording ontstaat onder de mensen en dat de onwetendheid afneemt in de hoop dat het straks voor blinden en slechtzienden veiliger wordt op straat.
Ik wil dan ook best wel voorlichting geven en heb de oogvereniging ook diverse keren benaderd, maar daar blijft het erg stil en komt er wat dat betreft niets van de grond, erg jammer allemaal. Die houden zich blijkbaar liever bezig met oeverloos overleggen in vergaderingen en commissies, waar toch meestal niks uit de bus komt en met lotgenoten koffie gaan drinken in een oogcafe. Ook prima, moeten zij weten, maar zo ben je wel behoorlijk onzichtbaar voor de buitenwereld en naar mijn mening moeten we ons juist meer laten zien, op straat, in de media en weet ik veel waar.
We zijn maar een kleine doelgroep, is het grootste kul-argument wat ik ooit gehoord heb, echt! Juist als je een kleine groep bent, moet je juist veel meer herrie en stampij gaan maken om aandacht te krijgen, dat lukt andere kleine groepen ook, dus waarom zou het ons dan niet lukken? Ehm nee dit is geen oproep om gebouwen te bezetten of ergens te gaan lopen rellen, ik bedoel meer de vreedzame manieren, rellen kan altijd later nog ;-)
We zijn dan wel een kleine doelgroep, maar dat betekent niet dat we ons maar onder de voet moeten laten lopen, ook wij hebben onze rechten (en plichten) in deze maatschappij en juist nu deze steeds harder wordt, hebben we elkaar juist meer nodig. Dus ga de straat op en laat je zien!
