Om het zekere voor het onzekere te voorkomen zijn alle foto's die ik bij de blog artikelen had geplaatst verwijderd, zowel uit de database als van de server zelf. Dit om verdere aanvallen van patent- en copyright trollen en ander gespuis te voorkomen, want werkelijk waar als je zo'n mail of brief krijgt, zitten je nagels in het plafond en heb je een ware hartverzakking tot aan je tenen.

Dit soort trollen maakt het vrije internet kapot en zorgt ervoor dat mensen monddood worden gemaakt en dit kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn. Het ooit zo vrije en fijne internet is nu tegenwoordig het domein geworden van commercie en oplichterij, AI en fake nieuws. Het originele internet is allang dood, morsdood.

In mijn teksten neem ik meestal geen blad voor de mond en zeg gewoon waar het op staat en hoe ik over zaken denk. Helaas wordt me dat niet altijd in dank afgenomen. Sommigen willen zelfs dat ik delen van teksten aanpas of delen verwijder. In het verleden ging ik daar nog weleens in mee en streek ik over mijn hart en paste de tekst aan of haalde het weg. Maar het voelde voor mij niet goed en onrechtvaardig. Het verhaal wordt hierdoor uit zijn verband gerukt en het voelt alsof de tekst niet meer van mij is. Daarom heb ik besloten om dat niet meer te doen en alles gewoon rauw en rechtstreeks vanuit mijn hart te laten staan zoals het er staat.

Door dit soort dingen zal mijn toon alleen maar scherper en vernijniger worden en zal ik me er meer tegen afzetten. Het voelt voor mij als inperking van de vrijheid van meningsuiting en aangezien we nog steeds in een land leven waar dit recht nog van kracht is, zal ik dat recht gebruiken.

Het enige wat ik wel doe is zoveel mogelijk proberen rekening te houden met de privacy van mensen en noem ik ze vaak niet eens bij hun naam en zeker niet hun volledige naam. Als ik dan toch een naam moet noemen is het vaak alleen maar een voornaam, de echte of een verzonnen naam, er zijn immers meer honden die Fikkie heten.

Maar eigenlijk vergaat de lol van het schrijven me wel een beetje zo op deze manier en vraag ik me soms weleens af, waarom blijf ik het nog doen? Waarom heb ik dan nog die website? En dan bedenk ik me dat er nog genoeg lezers zijn die mijn schrijfsels wel kunnen waarderen en zich niet aangevallen voelen. Aan mijn webshop, waar alle mooie producten van Jessyca op staan. Juist dat geeft me kracht om toch deze website in de lucht te houden en dat deze website er niet voor niets is.

In een verhit telefoongesprek met mijn begeleidster was ik de boel even zo zat, dat ik het commando intype om de server uit te zetten en drukte op Enter, de server ging uit. Op dat moment zei ik tegen haar server uitgezet. Ze reageerde dat ik op die mijn klanten er ook mee had geraakt, die zijn nu ook hun winkeltje kwijt. Ja daar had ze ook wel een punt, later heb ik hem toch maar weer aangezet en draait ie weer alsof er niets aan de hand was.