Vanmorgen naar de huisarts geweest voor een aantal klachten, mijn lijf wil momenteel even niet helemaal meewerken en vertoont allerlei klachten, waaronder dikke opgezette voeten en benen en een vervelend opgeblazen gevoel en een opgezette buik. Oke er zijn meer klachten, maar er was weer eens niet voldoende tijd om alles met de huisarts te bespreken, want de volgende patient zit alweer met smart op de huisarts te wachten.
Al tijden heb ik last van dikke voeten en benen en de laatste tijd, waarschijnlijk vanwege de warmte dat het dan erger is geworden. Het is nu zelfs zo erg dat het een beetje zeer begint te doen en ik met moeite in mijn schoenen kan komen en met nog meer moeite ze dicht kan krijgen. Er zit teveel vocht in mijn voeten en benen en ik vraag me af hoe komt dat daar? Ik drink niet en drink genoeg om de dag door de komen, (2 liter). Op die vraag krijg je steenvast een standaard antwoord, dat het meerdere oorzaken kan hebben, tja daar kan ik niet zo heel veel mee.
Dan komt de vraag, hoe krijg ik dat vocht weer daar weg, want het hoort daar niet. Tja ook daarop krijg ik vage antwoorden die het probleem niet oplossen of verminderen. Plastabletten, steunkousen en meer bewegen. Men wil je ook altijd maar aan het bewegen hebben. Tja heb al bijna een jaar geen vriendin meer, maar die beweging bedoelen ze natuurlijk niet, zucht!
Ik heb nu een doosje met 15 plastabletten om dat eerst voor 14 dagen te proberen of de klachten dan minder worden en moet dan ook met 14 dagen weer terugkomen. Een andere optie is dan steunkousen, en dat is met dit warme weer echt geen pretje, de huisarts vond dat ook wel een vorm van mishandeling die dingen. Ik heb die dingen jaren geleden wel gehad en het is een heel gedoe om ze aan en uit te krijgen en met warm weer zijn ze best wel warm. Het gaat broeien en jeuken en dan kun je er niet goed bij om te krabben.
Over het opgeblazen gevoel en de opgezette buik, werd alleen gezegd dat het mogelijk verband kan hebben met het vocht in de benen en voeten, daar wordt momenteel even nog niks aan gedaan. Wel vervelend, want het voelt echt niet fijn, de eetlust neemt af, je voelt je misselijk, loopt continue te boeren en scheten te laten. Naar de WC gaan is dan ook weer lastig, de ene keer komt er best veel uit en moet je iedere dag wel een keer, of zelfs 2 keer op een dag en de andere dag of het andere moment, komt er niks of heel moeizaam. Het is allemaal niet in orde, dat is wel duidelijk.
De kwaliteit van de gezondheidszorg is ook helaas niet meer wat het geweest is, dat valt me al jaren steeds meer op. Het is al lastig om een afspraak bij een huisarts te krijgen en tegenwoordig MOET je altijd naar een huisarts. Patienten doorsturen naar specialisten wordt ook bijna niet meer gedaan of niet zo snel meer. Je krijgt vaak een standaardantwoord te horen "Neem maar paracetamol" en dan is de kous af. Heb je al een afspraak, dan is de tijd erg krap en kun je amper je zegje doen en word je amper onderzocht, in de meeste gevallen word er niets onderzocht. Na 20 minuten sta je zonder wijzer te zijn geworden weer buiten.
Het is zelfs zo erg dat mijn begeleidster, die met me mee was, later nog op Google moest gaan zoeken om antwoorden op mijn / onze vragen te krijgen, al word je van Google ook niet echt veel wijzer.
Zelf denk ik dat er meer aan de hand is en dan zit ik meer aan kanker te denken, mede omdat mijn beide ouders overleden zijn aan de gevolgen van kanker en ik heb bijna de leeftijd bereikt die zij ook hadden en dan zet je dat toch aan het denken. Maar als je dat aankaart bij een huisarts, wordt dat steenvast genegeerd of meteen al gezegd dat ik dat niet heb.
Ja hallo! wie zijn lijf is het, ik voel het zelf toch het beste? Ik voel dat er iets niet klopt en ik wil heel graag weten wat er dan niet klopt en nog beter, ik wil weten wat ik eraan kan doen en of ik er wat aan kan doen. Ik voel me zo niet serieus genomen door artsen in het algemeen en dat maakt me best wel verdrietig en boos. Ik kom al niet vaak bij een huisarts, mede hierom, je wordt toch niet serieus genomen en ze kunnen toch niks voor je doen. Pas als de klachten zo erg zijn, dan moet ik wel een keer gaan, maar van harte gaat het niet. Dankzij die lieve begeleidster van me, zijn we toch weer naar de huisarts gegaan, eigenlijk wel een beetje tegen beter weten in, tenminste zo voelt het.
Die zeikpillen beginnen geloof ik al wel een beetje te werken, zo maar weer naar de wc om wat vocht te lozen.
