Afgelopen woensdag 9 juli 2025 ben ik samen met mijn begeleidster naar de Orchideenhoeve in Luttelgeest geweest en ik kan je vertellen dat het een geweldige ervaring was.

We hebben bewust voor de woensdagmorgen gekozen, omdat het dan het minst druk zou zijn. Toen we aankwamen stonden er maar een paar auto's op de parkeerplaats, wat aangaf dat het er niet echt druk was. Iedeaal natuurlijk, want ik hou helemaal niet van drukte en al helemaal niet van gillende en krijsende kinderen. Het geluid gaat je door merg en been. Ik heb niks tegen kinderen, ben zelf ook kind geweest en maakte vroeger waarschijnlijk ook de nodige herrie.

Als eerste kwamen we 2 aapjes tegen die in een boom zaten, ze waren voor mij moeilijk te zien, zwart op een donkergroene achtergrond, op de foto's zijn ze duidelijker te zien. Mijn begeleidster heeft heel veel foto's gemaakt met haar iPhone, zodat ik ze thuis nog eens goed kon gaan bekijken op het grote scherm van mijn computer. Op de foto's zijn de dingen toch beter te zien voor mij dan in het echt.

Vervolgens kwamen we nog een grote vogel tegen en nog een paarse vogel die met wat takjes bezig was, waarschijnlijk om een nest te bouwen. De grote grijze vogel liep vlak langs ons op de grond, die is duidelijk mensen gewend en was dus niet bang. Ik vermoed dat het een pauw was, een vrouwtje. In de dierenwereld zijn de mannetjes vaak het mooist, dat is bij de mensen precies anderom ;-)

Het park is heel mooi opgezet, mooie looproutes tussen de vele planten, het klimaat is een beetje warm en vochtig, iets wat de planten best wel fijn vinden om goed en mooi te kunnen groeien. Toen kwamen we bij de ara's, er zaten er 2 op een grote boomstam naar de mensen te kijken. Af en toe maakten ze een geluidje, een geluidje wat ik maar al te goed kende, want we hebben zelf vorger ook een blauw gele ara gehad, die we met de fles hadden grootgebracht. Het zijn flinke vogels en als je er eentje op je arm hebt zitten, dan voel je echt wel dat er wat op je arm zit. Ook heb je een goede handschoen nodig om je arm te berschermen tegen de grote klauwen. Deze ara's kwamen niet bij ons, ze bleven rustig op hun plek zitten.

Na de ara's kwamen we bij de Lorrie's, een kleinere soort. Je kon een klein bakje met suiker water kopen voor een euro en dan vervolgens het verblijf in stappen. De bedoeling is dat de vogels dan bij je komen zitten om lekker bij je te komen snoepen. Ik had amper een stap binnen gezet of de eerste had me al in het vizier en landde meteen al op mijn arm bij het bakje. Niet lang daarna volgde de 2e. Op een gegeven moment had ik er zelfs 4 op me zitten. Het ontroerde me, het riep allerlei herinneringen op van jaren terug. Dit vind ik zo leuk, dat ze bij je komen en op je gaan zitten, niet bijten of pikken. Oke ze hadden echter alleen oog voor het kleine bakje met lekkers, maar zelfs toen het bakje leeg was, bleven ze bij me zitten, zoekend naar meer. Mijn begeleidster vulde het bakje met voer uit hun voerbakje en daar werd ook gretig gebruik van gemaakt. Zelfs de onderkant van het bakje werd schoongelikt.

De vogels kwamen ook bij mijn begeleidster zitten om te kijken of zij wat had, maar zij had geen bakje, ze werd een paar keer gebeten want ik hoorde haar een paar keer roepen AUW niet bijten! Volgens mij zeiden ze tegen haar dat ze dan ook maar een bakje moest gaan halen, maar de manier waarop was nou niet bepaald vriendelijk. Eentje probeerde mij ook in mijn vinger te bijten, net of ie wou zeggen van ga nog eentje halen, ik heb honger! Ik had hier wel uren kunnen blijven staan, ik vond het geweldig, maar er was natuurlijk nog veel meer te zien in het park. We besloten om verder te gaan en later weer even terug te keren.

Verderop zagen we nog een heleboel vissen en koi karpers. We kwamen nog een paar flamingo's tegen en een ooievaar en een aantal eenden. Ik had nog nooit een ooievaar van zo dichtbij gezien op ongeveer een meter afstand. Dat was ook wel mooi om te zien.

Er was ook een gedeelte met vlinders, maar ik heb geen enkele vlinder gezien, het ging me allemaal te snel. Gelukkig staan er wel een paar op de foto's. Vervolgens nog 2 hele grote schildpadden en stokstaartjes die samen van wat kroppen sla en andijvie genoten. Ook deze waren op de foto's beter te zien, want het verblijf was voor mij wat aan de donkere kant. Apalca's en ezels hebben we ook nog gezien.

We hebben even een korte pauze gehouden en besloten even wat te drinken en te eten, we hadden allebei een muffin en een beker drinken. Zo konden onze benen even tot rust komen, want van slenteren worden je benen best wel moe. Na de pauze kwamen we in een ruimte waar ze ontzettend veel grote hanging baskets hadden hangen. Dat was helemaal haar ding en ze was best wel jaloers. Ik moest steeds bukken om laaghangende takken e.d. te ontwijken.

Ik weet dat ik supersnelle reflexen heb, soms wel een beetje te goed Ik schrok van een laaghangende bloem vlak voor me en in een reflex trok ik mijn bovenlichaam naar achteren terwijl mijn benen nog langzaam doorliepen. Toen voelde ik in mijn rug dat ik te ver de andere kant op boog en voelde even iets knakken. Oei dat was iets te ver, gauw omlaag duiken en terug naar voren. Oef dat deed even pijn. Ik bleef even rustig voorover staan en probeerde dan weer rustig maar gecontroleerd rechtop te gaan staan. Dat ging gelukkig, al was het wel een beetje gevoelig. Ik bleef nog heel even staan en begon toen weer voorzichtig te lopen. Ah alles doet het nog, niks aan de hand gelukkig. De pijn van de schrik vloeide ook weer weg en ik heb er gelukkig verder ook geen last van gehad. Ook niet de volgende dag. We dachten allebei dat ik dan wel iets van spierpijn zou hebben, mee nee gelukkig niet.

Ik was wel even klaar met dat bukken iedere keer, dus we besloten om weer even terug te gaan naar de Lorrie's, daar aangekomen weer 2 bakjes gekocht en weer het verblijf in. Deze keer was het wat drukker en blijkbaar hadden ze niet zoveel honger als vanmorgen. Het duurde even voordat ze bij me kwamen, maar voor ik het wist zaten er alweer 3 bij me. Toen het eerste bakje leeg was, vertrokken ze meteen weer naar de volgende. Dan het tweede bakje tevoorschijn gehaald en toen kwamen ze even later weer tot het bakje weer leeg was. Het was niet zo leuk als vanmorgen, maar dat kwam omdat het er wat drukker was. Ik zag nog net dat er nog een klein jongetje was die ook een bakje had en er een vogel op zijn hoofd landde. Het jongetje helemaal in paniek en wilde zo snel mogelijk weer weg, hij vond het doodeng. Ja dat is het ook als je zoiets voor de eerstekeer meemaakt en niet weet wat je te wachten staat. Ik heb die fase ook gehad, dat ik voor het eerst vogels liet eten vanaf mijn hand, het voelde alsof ze mijn hand wilden opeten. Later begon ik er wat aan te wennen en leerde hoe ik de huid van mijn hand strak moest spannen, zodat ze geen velletjes konden pakken tijdens het eten.

Na de Lorrie's zijn we naar de uitgang gegaan en weer naar de auto voor de terugreis. Terug in Groningen hebben we nog even wat gegeten bij "Ons Moeke", een klein eettentje in Groningen niet ver van mijn huis. Het eten is er goed en goedkoop, maar het pand is qua indeling niet bepaald handig voor blinden en slechtzienden. Ook kun je niets met een betaalpas van de bank met het VISA MasterCard logo erop, iets wat ik best wel maf vind. Mijn begeleidster heeft het even voorgeschoten, dus ik hoefde niet de afwas te doen ;-)